อรรถาธิบายดุอาประจำวันที่ 12 ของเดือนรอมฎอนอันจำเริญ

โอยอายาตุลลอฮ มุจตะฮีดีย์

แปลและเรียบเรียงโดย ศิษย์เก่าดารุซซะฮ์รอ (อ.) (ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม)

اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ

وَ الْکَفَافِ وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ

وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین

ความหมาย

โอ้อัลลอฮ์ โปรดประดับประดาข้า ฯ ด้วยการปกปิดความผิดและประทานความบริสุทธิ์

และทรงสวมใส่อาภรณ์แห่งความพอเพียงและความระมัดระวังแก่ข้า ฯ

โปรดให้ข้า ฯ ดำรงมั่นอยู่กับความยุติธรรมและดุลยภาพ

โปรดให้ข้า ฯ ปลอดภัยจากความหวาดกลัวทั้งมวล ด้วยการคุ้มครองของพระองค์

โอ้ พระผู้ทรงคุ้มครองผู้หวาดกลัวทั้งหลาย

คำอธิบาย

ส่วนที่  1

اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ

โอ้อัลลอฮ์ โปรดประดับประดาข้า ฯ ด้วยการปกปิดความผิดและประทานความบริสุทธิ์

คำว่า ستر

หมายถึง การปกปิดความผิดบาปต่างๆจากผู้คน

จงตามหาข้อบกพร่องต่างๆของตนเอง ขอความสำเร็จจงประสบแด่บ่าวผู้ที่เห็นถึงข้อบกพร่องของตนเอง

และไม่สนใจไปยังข้อบกพร่องของผู้อื่น

หากเพื่อนสนิทมิตรสหายของคุณมีข้อบกพร่องต่างๆ จงอย่าเอาสิ่งนี้ไปพูดกับผู้อื่น เพราะไม่เช่นนั้นการ

กระทำอันนี้ของคุณ ถือเป็นการนินทา และอามัลต่างๆ(การกระทำต่างที่จะได้ผลบุญ) ที่คุณทำไว้ 40 วันนั้นจะ

ไม่มีประโยชน์อะไรเลยเพราะมันจะถูกทำลาย

ท่านอายาตุลลอฮ ได้ทำการอธิบายต่อว่า ตรงประโยคที่เราวิงวอนขอกับพระองค์ว่า

اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ

ที่เราขอต่อพระองค์ให้ทรงปกปิดความผิดพลาดของเรานั่น เราเองก็ต้องขอต่อพระองค์ว่า

ขอให้เรานั่นเป็นผู้ที่ไม่ตามหาข้อบกพร่องของผู้อื่นเช่นกัน

มีฮะดิษ(การรายงานจากบรรดามะศูม (อ.) ว่า

ขอความโชคดีจงประสบแด่ผู้ที่ได้มองเห็นข้อบกพร่องต่างๆของตนเองอยู่เหนือ

ข้อบกพร่องต่างๆของผู้อื่น

ส่วนคำว่า وَ الْعَفَافِ

หมายถึง การไม่ทำบาป และเป็นมนุษย์ที่มีความบริสุทธิ์ หรือ ใครก็ตามที่อยู่ในหมู่ผู้ไม่กระทำบาป

ส่วนที่ 2

وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ

และทรงสวมใส่อาภรณ์แห่งความพอเพียงและความระมัดระวังแก่ข้า ฯ

คำว่า  الْکَفَافِ

หมายถึง ในอีกความหมายหนึ่งคือ

ความพึงพอใจในการดำรงชีวิตด้วยกับความสามารถที่มีอยู่ที่มนุษย์คนหนึ่งจะใช้ชีวิตผ่านไปได้

ท่านอายาตุลลอฮ ได้ยกตัวอย่างจากฮะดิษ ว่า

เมื่อครั้งที่ท่านรอซูลรุลลอฮ(ศ็อลฯ) ได้ไปยังฝูงแกะและได้กล่าวกับคนเลี้ยงแกะว่า

“กรุณานำนมให้ฉันสักเล็กน้อยเถิด”

คนเลี้ยงแกะได้นำนมมาให้ท่านรอซูลจำนวนหนึ่ง และท่านรอซูลก็ได้ดุอาอให้แก่เขาว่า “โอ้อัลลอฮโปรดทำให้

เขาเป็นผู้ที่มีความเพียงพอในการใช้ปัจจัยยังชีพของตัวเองด้วยเถิด”

และเมื่อท่านรอซูลได้เดินทางไปอีกที่หนึ่งและได้ขอนมแกะจากคนเลี้ยงแกะ แต่ทว่าคนเลี้ยงแกะคนนี้ไม่ได้

นำนมมาให้ท่าน และท่านก็ดุอาอให้แก่เขาว่า

“โอ้อัลลอฮโปรดทำให้เขาเป็นผู้มั่งมีและร่ำรวย”

สาวกของท่านแปลกประหลาดใจเป็นอย่างมากและถามท่านว่า “ทำไมท่านถึงดุอาอให้กับคนเลี้ยงแกะ

คนแรกอีกแบบหนึ่งแล้วดุอาอให้กับคนที่สองว่าให้มั่งมีและร่ำรวย?”

ท่านรอซูลตอบว่า “แท้จริงแล้วดุอาอที่แท้จริงนั่นคือ ดุอาอ อันแรกที่ฉันขอให้แก่คนเลี้ยงแกะคน

แรก ที่เขาเป็นผู้ขวนขวายปัจจัยจากพระองค์ด้วยกับความรู้สึกเพียงพอ เพราะว่า เพราะความมั่งคั่งจะ

เกิดขึ้นได้จากมนุษย์ที่มีความอุสาหะ”

ส่วนที่  3

وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ

โปรดให้ข้า ฯ ดำรงมั่นอยู่กับความยุติธรรมและดุลยภาพ

ท่านอายาตุลลอฮ ได้อธิบายโดยนำวิถีชีวิตของเชคฮุเซน กะบีร ดังนี้

ท่านเชคฮุเซน กะบีร เมื่อท่านไปซื้อเนื้อและได้พูดกับคนขายเนื้อว่า “เอาเนื้อแค่ส่วนนี้ให้แก่ฉันทีและ

ส่วนที่เหลือก็ให้คนอื่นๆ(ท่านซื้อเนื้อเท่าที่จำเป็นต้องซื้อเพื่อให้คนอื่นๆได้ซื้อ)” ซึ่งตอนนั้นเขาเป็น

มุญตะฮิดแล้วและซื้อบ้านเป็นของตนเองเรียบร้อย(หมายถึงท่านเป็นคนมีเงิน) และท่านก็ได้ไปซื้อขนมปัง

เมื่อไปถึงท่านก็ได้ยืนตามคิวซึ่งเป็นคิวท้ายสุด(เมื่อเป็นแบบนั้นคนขายขนมปังต้องการจะเอาขนมปังมาให้กับท่าน)

โดยที่คนอื่นๆที่ต่อคิวก่อนท่านยังไม่ได้ ท่าน(ปฏิเสธ)และไม่ซื้อขนมปัง เขาเป็นเอาลียาคนหนึ่งของพระองค(อ.)

และคุณลักษณะต่างเหล่านี้ มาจากความยุติธรรมของเขานั่นเอง

ส่วนที่  4

آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین

โปรดให้ข้า ฯ ปลอดภัยจากความหวาดกลัวทั้งมวล ด้วยการคุ้มครองของพระองค์

โอ้ พระผู้ทรงคุ้มครองผู้หวาดกลัวทั้งหลาย