อรรถาธิบายดุอาประจำวันที่ 21 ของเดือนรอมฎอนอันจำเริญ
โอยอายาตุลลอฮ มุจตะฮีดีย์
แปลและเรียบเรียงโดย ศิษย์เก่าดารุซซะฮ์รอ (อ.) ( มูบีนา สุขศาสน์กวิน)
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ دَلِیلاً
وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ عَلَیَّ سَبِیلاً
وَ اجْعَلِ الْجَنَّةَ لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً
یَا قَاضِیَ حَوَائِج الطالبین
โอ้ อัลลอฮ์ โปรดประทานให้ข้า ฯ อยู่ในความพึงพอพระทัยและเหตุผลของพระองค์
โปรดอย่าให้ชัยฏอนมารร้ายมีอิทธิพลเหนือข้า ฯ
โปรดทำให้สวรรค์เป็นบ้านและเป็นสถานที่พำนักถาวรแก่ข้า ฯ
โอ้ พระผู้ทรงทำให้ความปรารถนาของผู้เรียกร้องสำเร็จสมบูรณ์
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ دَلِیلاً؛
โอ้อัลลอฮ.โปรดประทานให้ข้า ฯอยู่ในความพึงพอพระทัยและเหตุผลของพระองค์
มีฮะดิษรายงานว่า : หากต้องการจะทราบว่าพระองค์พอพระทัยในตัวเราหรือไม่นั้น ก็จงมองย้อนมาที่ตัวเรา
เองว่า เรามีความพอใจจากพระองค์แค่ไหน หากเราพอใจในสิ่งที่อัลลอฮ.ประทานให้เเล้วนั้นหมายความว่า
พระองค์ทรงพอใจในตัวเราเช่นกัน แต่หากในใจเรานั้นยังมีความต้องการไม่จบสิ้นและยังเรียกร้องถามหาด้วย
คำถามว่า ทำไม? คนอื่นมี แต่เราไม่มี ทำไมอัลลอฮ.ไม่ประทานให้เราอย่างคนอื่น หากเป็นเยี่ยงนี้ จงรู้ไว้
ว่า พระองค์ก็ไม่ทรงพอพระทัยจากเราเช่นกัน
ความอิจฉาริษยาคือบ่อเกิดสู่การนินทา :
มีรีวายัตหนึ่งกล่าวไว้ว่า : ตัวของท่านเสมือนบุคคลที่ป่วยไข้และพระองค์ ก็คือ หมอรักษาใน รพ. ซึ่งในแต่
ละห้องของ รพ.ส่วนมากแล้วจะมี ผู้ป่วยพักฟื้นไม่ต่ำกว่าสิบคน หรือมากกว่านั้น และผู้ป่วยแต่ละคนหมอก็จะดูแล
เป็นพิเศษโดยการจ่ายยาและอาหารที่ต่างกันออกไปเนื่องจากการป่วยที่ไม่เหมือนกันโดยไม่มีผู้ป่วยคนใดคัดค้าน
กับคำสั่งนี้เลย ทั้งยังเชื่อฟังปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด โดยปราศจากคำถามว่า ทำไม.. ทำไม....?? อีกทั้งยังทำ
การขอบคุณต่อหมอ แม้ว่าอาหารที่ถูกสั่งห้ามคือ สิ่งที่ชอบมากก็ตาม
เรากับพระองค์ก็เช่นกัน เหมือนดั่ง ผู้ป่วยกับหมอ ที่เรามีความจำเป็นจะต้องทำการขอบคุณต่อพระองค์
จากสิ่งที่อัลลอฮ.ไม่ได้มอบให้เรา หากเราเห็นว่า ญาติสนิทมิตรสหายของเรานั้นมีทรัพย์สินมากมาย แต่เราไม่มี
เพราะพระองค์ต้องการจะเห็นความดีในตัวเรา
ดังนั้น ความพอใจของเราจากสิ่งที่มี คือความพอพระทัยของอัลลอฮ.ในตัวเรานั่นเอง แต่หากเราไม่มีความ
พอใจไปยังสิ่งที่เรามีแล้วนั้นจะเป็นเหตุให้เกิดการนินทาต่อญาติพี่น้องและคนรูจักที่พวกเขามีทรัพย์สินเงินทอง
มากมายอีกทั้งพวกเขายังได้ทรัพย์สินมาในหนทางที่ฮะหร่ามอีกด้วย แค่เพียงว่าเรามีความริษยาในหัวใจ ดังนั้น
จงรู้ไว้เถิดว่า แก่นแท้ของการนินทา คือ การอิจฉาริษยา และคุณลักษณะที่ไม่ดีนี้ จะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอนหาก
เรามีความพอใจไปยังพระผู้อภิบาล
การถือศีลอดดั่งม้าที่โม่แป้ง :
เราจำเป็นจะต้องพยายามทำให้ความอิจฉาริษยานั้นออกไปจากหัวใจของเราและทำให้การถือศีลลอดเป็นการ
ถือที่เฉพาะ( ทั้ง สายตา ผม ผิวหนัง และอวัยวะทุกส่วนของร่างกายอยู่ในสภาพของการถือศีลอดด้วย) บุคคลที่
เขาถือศีลอดแค่เฉพาะ ไม่กิน ไม่ดื่ม ก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา เปรียบเสมือนม้าที่โม่แป้งแม้จะเดินไปข้างหน้า
มากเพียงใดก็วนกลับมาอยู่ที่เดิม(จุดเริ่มต้น)ของมัน
ดังนั้น อย่าทำตัวเป็นศูนย์กลางจักรวาล (อย่านึกถึงแต่ตัวเอง) :
ชายคนหนึ่งได้เล่าว่า : หลายปีที่ผ่านมา มีคาราวานได้เดินทางมายังเมืองมัชฮัดพร้อมกับม้าโม่แป้ง
โดยที่เขาได้ผูกกระดิ่งไว้ที่คอของม้าจนเป็นเหตุให้ส่งเสียงดังทำให้ประชาชนแตกตื่นวุ่นวาย
ฉันได้พูดกับเขาว่า : ท่านผูกกระดิ่งกับม้าเพื่ออะไร
เขาตอบว่า : ฉันผูกไว้เพื่อจะได้ฟังเสียงเวลาม้าหยุดเดินในขณะม้ากำลังโม่แป้งอยู่
ฉัน : หากม้าหยุดอยู่กับที่แต่ได้ขยับไปมาจนมีเสียงกระดิ่งท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าม้ากำลังทำอะไรหรือ
แค่ขยับตัวไปมาเท่านั้น
เขาตอบว่า : ด้วยนามของพระองค์ ท่านอย่าสอนสิ่งไม่ดีให้กับสัตว์ของฉัน
ม้าที่โม่แป้ง แม้มันได้เดินไปข้างหน้าตั้งแต่เช้าจนค่ำมันก็เดินวนกลับมาที่เดิมเพียงเพราะมันเดินวนรอบ
ตัวเอง บุคคลที่ถือศีลอดเฉพาะแค่อดอาหารและน้ำ แต่สายตาและหู ของเขาไม่ได้ละลดจากสิ่งใดๆที่ไม่ดี
ประหนึ่งดั่งม้าที่โม่แป้ง ที่ไม่ได้รับประโยชน์หรือษะวาบใดๆเลยจากการถือศีลอดนอกจากความหิวและกระหายตั้ง
แต่เริ่มแรกของเดือนรอมฏอนจวบวันสุดท้าย ของเดือน
มีฮะดิษรายงานอีกว่า : บุลคลที่โง่เขลานั้น เขาจะไม่ถือศีลอดที่แท้จิงและยังไม่ปฎิบัติอิบาดัตด้วยกับความ
บริสุทธิ์ใจ ดั่งเช่น ลาที่โม่แป้ง
จงเรียนรู้ที่จะจงรักภักดี :
ในฮะดิษถุกกล่าวไว้ว่า : สุนัขมีคุณสมบัติที่ดี 10 อย่างหนึ่งจากคุณสมบัติที่ดีของมันคือ ความพอใจที่มี
ต่อเจ้าของ ไม่ว่าเจ้าของจะให้สิ่งใด มันก็ไม่เคยเรียกร้องแต่ยังยอมรับด้วยความพอใจ และยังมีความจงรักภักดี
ต่อเจ้าของโดยที่มันจะไม่มีวันทิ้งเจ้าของมันเลย
ต่างจากเราที่ทำการวิงวอนขอดุอาเพียงสองครั้งเมื่อดุอาไม่ถูกตอบรับเรากลับละทิ้งบ้านของพระองค์ ดังนั้น
จงเรียนรู้คุณลักษณะที่ดีนี้เถิด
เรื่องเล่า :
เชคอับบาสกูมมี (ร.ฮ.)ได้เล่าจากหนังสือซีรุลมะนาซิล มะกอมอตุลอิลลียะฮ.ว่า : มีผู้อิบาดัตคนหนึ่งได้
ทำ การนมัสการต่อองค์อัลลอฮ.(ซบ.) ณ หุบเขาประเทศเลบานอน ซึ่งในทุกๆคืนนั้น จะมีอาหารสำหรับละศีลอด
จากโลกที่เร้นลับมายังเขา แต่แล้วในค่ำคืนนึงเขาไม่ได้รับอาหารในการละศีลลอดใดๆอย่างค่ำคืนที่ผ่านมาจึงทำให้
นักอิบาดัตผู้นี้ต้องลงมาจากหุบเขาเพื่อมาหาสำรับอาหาร เขาได้ไปยังบ้านหลังหนึ่งซึ่งมีสุนัขเลี้ยงไว้ ชายอิบาดัต
เลยได้ทำการขอแบ่งขนมปังจากเจ้าของสุนัขที่เป็นกาเฟร เขาเลยมอบขนมปังให้กับผู้อิบาดัตคนนี้จำนวน 3 ชิ้น
เมื่อผู้อิบาดัตได้รับขนมปังมาและกำลังจะกลับขึ้นไปบนหุบเขาอีกครั้ง สุนัขเลี้ยงตัวนั้นได้ตามผู้อิบาดัตเพื่อ
ต้องการจะขอแบ่งอาหารให้มันด้วย เขาเลยแบ่ง ขนมปัง 1ชิ้นให้สุนัข แต่สุนัขกลับไม่ปล่อยเขา ก็ยังวอนขอ
ขนมปังอีก เขาจึงให้ สุนัขไป อีก 1 ชิ้น โดยที่เขามีขนมปังเหลือแค่ชิ้นสุดท้าย สุนัขก็ยังไม่ละเลิกจากเขา เป็นเหตุ
ให้ชายอิบาดัตผู้นี้เกิดความโกรธ เป็นอย่างมากจนรำพึงรำพันต่อสุนัขว่า ทำไมเจ้าถึงไม่ละลายบ้างที่ฉันรับขนมปัง
มาจาก เจ้าของ ของเจ้าเมื่อฉันได้แบ่งขนมปังให้แล้วแต่ เจ้ายังไม่ยอมละจากฉันสักที สุนัขเลยได้พูดกับชาย
อิบาดัตนี้เช่นกันว่า ท่านไม่มีความละอายใจเลยหรือ? ในขณะที่ฉันอาศัยอยู่บ้านหลังนี้มาช้านานและด้วยกับการมี
พระคุณของเจ้าของ ฉันไม่เคยคิดจะละทิ้งเขาไปไหนแม้ว่าเขาไม่เคยให้อาหารกับฉันมาสักระยะหนึ่งแล้วก็ตาม
แต่ท่านไม่ได้รับอาหารจากผู้ที่ให้ท่านแค่เพียงคืนเดียวท่านกลับละทิ้งโดยการลงมาหาอาหารจากที่อื่น ดังนั้น
บทเรียนที่เราได้จากสุนัขก็คือ การจงรักภักดีซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ดีอย่างนึงของสุนัขและอีกอย่างหนึ่งที่สุนัขมี
ก็คือ การนอนยามค่ำคืนแค่เพียงน้อยนิด
وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ عَلَیَّ سَبِیلاً؛
โอ้อัลลอฮ. โปรดอย่าให้ชัยฏอนมารร้าย มีอิทธิพลเหนือข้าพระองค์
หนทางการกำจัดชัยฏอน :
จากฮะดิษถูกกล่าวไว้ว่า : 3 หนทาง ในการออกห่างจากชัยฏอน
1.) บุคคลที่รำลึกถึงพระองค์อัลลอฮ.
2.) บุคคลที่เขาได้ทำการอิสติฆฟาร (ขอลุแก่โทษ)ในช่วงเวลาซะฮัร(รุ่งอรุณ)
3.) บุคคลที่ร้องไห้อันเนื่องจากความกลัวที่มีต่อองค์อัลลอฮ.
وَ اجْعَلِ الْجَنَّةَ لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً
โปรดทำให้สวรรค์เป็นบ้านและที่พำนักถาวรแก่ข้าพระองค์
یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الطَّالِبِین
โอ้อัลลอฮ.พระผู้ทรงทำให้ความปรารถนาของผู้เรียกร้องสำเร็จสมบูรณ์
|